De oranje gele bloemen van de pompoen (Cucurbita pepo) lijken net sterren. 

'Wat een prachtige rups' dacht ik eerst toen ik deze rups zag in de moestuin. Maar kort daarna kwam de ergernis naar boven: de rups vrat mijn mooie Oost-Indische kers blaadjes (Tropaeolum majus) op. En zo te zien had hij nog niet genoeg. Mijn vermoeden, dat het hier om de rups van het koolwitje ging, werd bevestigd na wat speurwerk. Dat de rupsen van het koolwitje ook Oost-Indische kers eten was nieuw voor mij. Ik vrees nu ook voor de drie boerenkoolplantjes die aan het andere eind van de moestuin staan.

Kort geleden was het tuinpad volledig vrij van gras. Wat een keurig gezicht! Een enorme klus, dat wel, maar het resultaat mocht er wezen. De laatste tijd echter, lijkt het gras steeds sneller te groeien, we zijn weer terug bij af. De voegen tussen de tegels zitten weer vol gras en soms ook met andere onkruiden. Misschien moet ik eens proberen dit te gaan waarderen of tenminste accepteren? Het scheelt in ieder geval een hoop werk en frustratie. 

De vlierbessen zijn nog niet rijp maar het duurt beslist niet lang meer. Elke dag loop ik er even heen om te zien hoe het ermee staat: sommige bessen zijn al diep donkerpaars tot zwart van kleur,  maar er zitten nog teveel onrijpe bessen tussen. De trossen hangen ook nog niet zwaar van de vruchten naar beneden. Ach, waarschijnlijk zullen de vogels me voor zijn en de vlierbessen oppeuzelen voordat ik überhaupt kan gaan denken aan plukken. Maar dromen van vlierbessensap of vlierbessenjam kan altijd.

De pruimenbomen hangen vol met  pruimen maar deze zijn bijna allemaal beschimmeld en rot. Wat een akelig gezicht. Ik las op het internet dat dit Monilinia rot is (Monilinia laxa of de  Monilinia fructigena). De door deze schimmel aangetaste vruchten die ziek aan de takken hangen en daar afsterven, worden ook wel 'mummies' genoemd. Wel een toepasselijke naam, maar hier moet ik wel wat aan doen wil ik liever gezonde pruimen aan de takken hebben hangen in plaats van mummies.

De harsachtige druppeltjes bovenop de pruimen zouden wel eens van de pruimenmot kunnen zijn...

Van 'n vriendin kreeg ik een kaartje met zonnebloemzaadjes erbij. Omdat ik de moestuin inmiddels al had ingezaaid en volgeplant en niet zo 1-2-3 kon bedenken waar ik zonnebloemen wilde, plantte ik de zaadjes zolang in een grote bloempot. Zowat alle zaailingen werden door de slakken ontdekt en er bleven uiteindelijk maar twee plantjes over. Ik heb de zonnebloemen vlak onder het keukenraam gezet - het ziet er heel vrolijk en zonnig uit. De groene schutbladen met fijne haartjes erop doen me denken aan een ananas! Volgend jaar wéér zonnebloemen onder het keukenraam.

Het stikt hier van de dazen. Ze komen op warmte, beweging en vooral  donkere kleuren af en in de moestuin werken is geen optie als de zon schijnt. Wat een ellende! De buurvrouw bestelde onlangs een mini-dazenval via 't internet en dat deden wij ook maar... Of het helpt is nog de vraag.

Ik houd van mooie dingen. Toen we voor het eerst dit huis bezochten en in tuin rondliepen zag ik dat de vorige bewoners ook oog hadden voor speciale hoekjes met vondsten als steentjes, schelpen, hout e.d. Dat voelde heel vertrouwd. De boomstam met stenen, vogelbeeldjes etc. op het terras onder de appelboom heb ik dan ook laten staan en uitgebreid met een gietijzeren vogelvoerbakje en een steenbreekvarentje (Asplenium trichomanes). Het is nu meer mijn hoekje aan het worden, mijn stilleven.

Nadat we in juli  een invasie van Atalanta's  hadden, bezoeken nu de dagpauwogen onze tuin. De vlinderstruik (Buddleja davidii) is favoriet maar ook het leverkruid (Eupatorium) trekt veel vlinders.