Storm

Vannacht woei het flink. De wind ging behoorlijk tekeer. Raasde over de akkers achter het dorp en joeg door de tuin. Mijn rond de bergthee gedrapeerde kersttakken lagen vanochtend op de grond. Op de tuinscheurkalender (Romke van de Kaa en Paul Geerts) stond even geleden een mooi gedicht van Theo Thijssen, 'Storm'. Ik bewaarde het omdat ik het heel mooi vind, al zijn sommige woorden nogal gedateerd. Zijn bekendste boek, 'Kees de jongen', las ik in de brugklas. Jij ook? Hier is het gedicht:

Storm

De stormwind huilt door 't lover

En zwiept de populier,

Hij giert de velden over

Met woest en luid getier.

De trotse eiken beven

En sidderen voor 't geweld

En vrezen voor hun leven,

Bang dat z'Aeolus velt.

Uit wolken, dreigend duister,

Valt regen plassend neer,

De zon verbergt haar luister

't Is donker heinde en veer,

Geen vogel hoort men kwelen,

De bloempjes, ons zo waard,

Ze wieglen op hun stelen

En buigen 't hoofd ter aard

En op de wilde baren

Der opgezwiepte zee,

in talloze gevaren,

Daar rijst er meen'ge bee.

En wrakken rondgedreven,

Getuigen, storm van mond,

Hoe mening, mening leven,

Weer d'Oceaan verslond!

en het geel en broen-oranje